Co się zmienia
Dyrektywa Omnibus ma wyeliminować sytuacje, w ramach których sprzedawcy sztucznie zawyżają ceny tylko po to, aby informować o rzekomych przecenach produktów. Nowe przepisy ograniczają możliwość stosowania takich praktyk, ponieważ wprowadzają one konsumentów w błąd.
Przepisy nakładają dodatkowe obowiązki na przedsiębiorców, którzy oferują obniżki cen. Zawsze muszą poinformować oni konsumentów o cenie danego towaru lub usługi, która była najniższa w ciągu 30 dni przed wprowadzeniem obniżki. Taką informację trzeba uwidocznić obok informacji o obniżonej cenie. Jeśli towar lub usługa są w sprzedaży krócej niż od 30 dni, trzeba poinformować o cenie, która była najniższa w okresie od rozpoczęcia ich oferowania do wprowadzenia obniżki.
Cenę i informację o obniżonej cenie należy zamieścić w miejscu ogólnodostępnym i dobrze widocznym dla konsumentów. Można umieścić informację na towarze, bezpośrednio przy nim lub w jego bliskości, np. na wywieszce, w cenniku, katalogu, na obwolucie. Można umieścić nadruk lub napis na towarze lub opakowaniu. W przypadku e-sklepów odpowiednie są sekcje cenowe ich interfejsów czy pushe i pop-upy, jeśli ogłoszenie dotyczy konkretnego towaru.
"Przykład: Jeśli ogłoszenie brzmi „50% taniej”, a najniższa cena w ciągu 30 poprzednich dni wynosiła 100 zł, sprzedawca musi przedstawić 100 zł jako cenę, od której oblicza 50% obniżki, nawet jeśli ostatnia cena sprzedaży wynosiła 160 zł.
Sprzedawca może podać także inne ceny odniesienia, np. cenę regularną. Komunikacja powinna być jednak jasna i przejrzysta, tak by konsument mógł łatwo ocenić, czy promocja faktycznie jest atrakcyjna.
"Przykład: Sprzedawca może komunikować obniżkę następująco:
Cena promocyjna: 50 zł
Najniższa cena z ostatnich 30 dni: 75 zł (-33%)
Cena regularna: 100 zł (-50%)
Przepisy przewidują kilka wyjątków od obowiązku informowania o najniższej cenie. Nie dotyczy on m.in.:
- towarów szybko psujących się lub z krótkim terminem przydatności (np. żywności, niektórych kosmetyków),
- zmian cen, które nie są ogłaszane (więc nie mogą wprowadzać klienta w błąd),
- ogólnych oświadczeń marketingowych, takich jak oznaczenia „najlepsze ceny”,
- porównywania cen, prezentowania ofert personalizowanych, łączonych i warunkowych (np. „2 w cenie 1”, „kup produkt A, a produkt B dostaniesz gratis"),
- programów lojalnościowych (żeby wykluczyć konieczność stosowania nowych wymogów, trzeba jednak ocenić założenia programu).
"Przykład: Internetowy sklep spożywczy oferuje dostawy świeżego mięsa z kurczaka w cenie 20 zł/kg. W piątek wprowadza weekendową promocję -25%”i cena spada do 15 zł/kg. W sobotę pogłębia promocję do -50%”(może przedstawić 20 zł jako cenę odniesienia i 10 zł jako cenę promocyjną). Po weekendzie wraca do ceny regularnej 20 zł, ale w kolejny piątek ponownie wprowadza promocję -25%. Świeże mięso z kurczaka jest towarem szybko psującym się, więc sprzedawca może podawać jako cenę odniesienia 20 zł (ostatnią przed zastosowaniem obniżki), mimo że tydzień wcześniej mięso można było kupić taniej (za 10 zł).
"Przykład: Klient otrzymuje jednorazowy rabat 10% za przystąpienie do newslettera – w takim przypadku przedsiębiorca nie ma obowiązku informowania o najniższej cenie.
